Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Στερνό Αντίο στο Νίκο Κοεμτζή από τον Μπάμπη Τσελεπή



   Ο Μπάμπης Τσελεπής Πρόεδρος της Ξηρομερίτικης εταιρείας λόγου και τέχνης,  μόλις πληροφορήθηκε το θάνατο του Νίκου Κοεμτζή που ήταν συγκρατούμενοι στις φυλακές, είπε:
 «Στον ξεχωριστό άνθρωπο, στο φίλο Νίκο Κοεμτζή που η φιλία μας σφυρηλατήθηκε μέσα στο καμίνι των φυλακών της Χούντας, θέλω να χαρίσω το τραγούδι του Σαββόπουλου «Σαν βγω απ' αυτή τη φυλακή κανείς δεν θα με περιμένει..» για να τον συνοδεύει στην τελευταία κατοικία του, το οποίο τραγουδάγαμε στην απομόνωση στα πέτρινα χρόνια της Χούντας. Καλό ταξίδι Νίκο...» 
    Επίσης συμπλήρωσε λέγοντας: "Με το Νίκο γνωρίστηκα στα Κάτεργα του Γεντί Κουλέ, εκεί που ήταν Κόλαση και δεν βλέπαμε ποτέ το φως του ήλιου. Ο Κοεμτζής που ήταν ποινικός κρατούμενος μόλις με είδε στα μπουντρούμια με πλησίασε και μου είπε: "Ξέρω είσαι πολιτικός κρατούμενος, αντιστασιακός, όμως να προσέχεις τα "αποβράσματα" των φυλακών γιατί μπορεί να σου δημιουργήσουν προβοκατόρικη ενέργεια και να σε στείλουν με τίποτα μαχαιριές στον Τάφο. Δεν τον Ξεχνώ..."  
(Ως γνωστόν ο Μπάμπης Τσελεπής από τον Πρόδρομο Ξηρομέρου κατά την διάρκεια της δικτατορίας βασανίστηκε, φυλακίστηκε  και καταδικάστηκε για αντίσταση κατά της χούντας σε θάνατο και έζησε στα κελιά των μελλοθανάτων το παιχνίδι με το θάνατο, εκεί που μετράς με ακρίβεια το μπόι σου, εκεί που μετράς τη ζωή σε ώρες). 

«Έφυγε» σήμερα το μεσημέρι από τη ζωή ο Νίκος Kοεμτζής
Ξεψύχησε στο πεζοδρόμιο ο άνθρωπος της «παραγγελιάς»

    Ο άνθρωπος της «παραγγελιάς» βρέθηκε από περαστικούς στο Μοναστηράκι. Επί δύο ώρες ήταν πεσμένος στο πεζοδρόμιο, όταν περαστικοί ειδοποίησαν ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, το οποίο τον μετέφερε στη Πολυκλινική Αθηνών, όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
       Ο Νίκος Κοεμτζής τον Φεβρουάριο του 1973 είχε μαχαιρώσει τρεις αστυνομικούς σε κέντρο διασκέδασης, επειδή σηκώθηκαν να χορέψουν σε παραγγελιά που είχε κάνει ο αδερφός του, Δημοσθένης. Το τραγούδι που δημιούργησε το θανατηφόρο επεισόδιο ήταν οι «Βεργούλες», το οποίο ο αδερφός του Νίκου, Δημοσθένης είχε ζητήσει να ακούσει, ωστόσο η ορχήστρα ισχυρίστηκε πως δεν το γνώριζε. Εναλλακτικά, ζητήθηκε το τραγούδι «Τη ζούλα μου ανεκάλυψαν» το οποίο ήταν απαγορευμένο παλιότερα λόγω του περιεχομένου του.

Η παραγγελιά
      Το αίτημα του Δημοσθένη έγινε τελικά δεκτό και η ορχήστρα ξεκίνησε να παίζει το δεύτερο τραγούδι, όμως λόγω αποκριών η πίστα ήταν γεμάτη και ο κόσμος δεν την άδειασε, όπως συνηθιζόταν στις παραγγελιές. Κατόπιν επιθυμίας του τραγουδιστή, Παναγιώτη Αθανασιάδη, η πίστα σιγά σιγά άρχισε να αδειάζει, ωστόσο δύο αστυνομικοί που βρίσκονταν στο κέντρο με άλλους 13 συναδέλφους τους με πολιτικά ρούχα, συνέχιζαν το χορό τους. Τότε, ο αδερφός του Νίκου, Δημοσθένης χτύπησε τον έναν και ξεκίνησε η σύρραξη.
        Ξαφνικά, ο Νίκος Κοεμτζής σηκώθηκε από το τραπέζι και φωνάζοντας «Παραγγελιά ρε» έβγαλε ένα σουγιά από το μανίκι του και μαχαίρωσε θανάσιμα τρεις άντρες (οι δύο αστυνομικοί τα ονόματα των οποίων είναι οι Μανώλης Χριστοδουλάκης, Δημήτρης Πεγιάς), ενώ τραυμάτισε άλλους επτά.
        Να σημειωθεί πως ο Κοεμτζής είχε αποφυλακιστεί λίγες μέρες νωρίτερα, εκτίοντας τριετή ποινή επειδή είχε κλέψει το αφεντικό του. Επίσης, εκείνη την ημέρα η διάθεση του Κοεμτζή ήταν αναστατωμένη, αφού λίγο πριν την αιματηρή συμπλοκή είχε τσακωθεί με τη σύντροφό του και την είχε διώξει από το μαγαζί.
      Τελικά καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο και οκτώ σε ισόβια με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση. Η δίκη του είχε πάρει τρομερή δημοσιότητα από τις εφημερίδες, ωστόσο στο δικαστήριο του αναγνωρίστηκαν κάποια ελαφρυντικά στοιχεία.
       Τελικά δεν οδηγήθηκε ποτέ στο απόσπασμα και η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια.
       Το 1979 ο Σαβόπουλος γράφει ένα τραγούδι για τον Κοεμτζή με τον τίτλο «Μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο», ενώ ένα χρόνο αργότερα ο σκηνοθέτης Παύλος Τάσσιος κάνει ταινία αφιερωμένη στη νύχτα του μακελειού η οποία τιτλοφορείται ως «Παραγγελιά».
     Αποφυλακίστηκε τελικά το 1996 έχοντας εκτίσει 23 χρόνια φυλάκισης. Από τότε για να ζει, πουλούσε την αυτοβιογραφία του στο Μοναστηράκι.