Οργή και θλίψη για την καμένη Μπαμπίνη

Οργή και θλίψη για την καμένη Μπαμπίνη
του Μπάμπη Τσελεπή*
Στη Mπαμπίνη το πράσινο απλωνόταν σε όλο το χωριό. Υπήρχαν παντού δέντρα, θάμνοι, φυτά. Καταπράσινη η φύση, γεμάτη ζωή. Και τώρα μετά την πυρκαγιά το χάος... Χιλιάδες στρέμματα καμένης γης, περιουσίες που χάθηκαν, άνθρωποι που έχασαν την περιουσία τους και τα σπίτια τους, σκηνές αλλοφροσύνης, οργή και πόνος για την ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή, είναι μόνο κάποιες εικόνες οι οποίες συνθέτουν την καταστροφή που έπληξε την Μπαμπίνη. Παντού καπνός, στάχτες και αυτή η μυρωδιά του καμένου που πνέει στον ουρανό του Ξηρομέρου. Ένας ουρανός που έπαψε να είναι γαλάζιος. Ποιος να μην δακρύσει αντικρίζοντας αυτές τις εικόνες; Ποιος να μην λυγίσει μπροστά σε αυτή την καταστροφή;
Το ιστορικό χωριό Μπαμπίνη ένας απαράμιλλης ομορφιάς τόπος, ένα σχολείο της φύσης που μας πρόσφερε απειράριθμες στιγμές χαράς, θέας, στοχασμού, περιπέτειας και συγκίνησης, σε μια εφιαλτική μέρα έγινε κρανίου τόπος. Πρόκειται για μια καταστροφή με ανυπολόγιστες κοινωνικές και πολιτιστικές διαστάσεις, ενώ οι πρώτες περιβαλλοντικές επιπτώσεις θα γίνουν αμέσως αντιληπτές στα επόμενα χρόνια με δραματική αύξηση της θερμοκρασίας, ξηρασίες αλλά και πλημμύρες στην περιοχή.
Όλα καταστράφηκαν σε μια στιγμή. Και πίσω από όλα αυτά, γεννιέται ένα μεγάλο γιατί, το οποίο όμως θα μείνει αναπάντητο. Και εμείς οι Ξηρομερίτες οι φίλοι του περιβάλλοντος, θρηνούμε πάνω από τις στάχτες την Μπαμπίνη, που κάποτε μάγευε τους επισκέπτες της. Αυτή την ομορφιά ζήλεψαν κάποιοι και αποφάσισαν να την εξαφανίσουν μια για πάντα.
Οι κάτοικοι που γλίτωσαν από θαύμα τα σπίτια τους από την μεγάλη φωτιά που ξέσπασε τέλη Αυγούστου, το μόνο που έχουν να ελπίζουν τώρα είναι τα αντιπλημμυρικά έργα που πρέπει να γίνουν με σκοπό την αντιμετώπιση περαιτέρω προβλημάτων. Οι παρυφές του βουνού που περιβάλλουν το δημοτικό διαμέρισμα έχουν καεί ολοκληρωτικά και για τον λόγο αυτό υπάρχει φόβος για πτώση λάσπης και βράχων, με την έναρξη των βροχοπτώσεων. Ο κίνδυνος για πιθανές πλημμύρες είναι ορατός καθώς το βουνό γύρω γύρω έχει καεί και τα δέντρα δεν μπορούν πλέον να συγκρατήσουν το νερό.
Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, όμως εμείς που συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ σας κοιτάζουμε κατάματα και σας λέμε μέσα από την ψυχή μας ότι δεν θα σας εγκαταλείψουμε και ότι θα μας βρουν μπροστά τους όλοι εκείνοι που θέλησαν να καταστρέψουν το περιβάλλον.
Εδώ ήλθαμε να ενώσουμε τη φωνή μας με τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων πάνω στον πλανήτη γη που ξεκίνησαν στις αρχές του καλοκαιριού με το σύνθημα «live earth»: η ζωή στον πλανήτη. Και εμείς εδώ λέμε stop στον κατήφορο stop στην καταστροφή. Και πιστεύω είμαστε πολλοί. Να φανταστείτε ένας μόνο άνθρωπος 20 ετών, ο Μέγας Αλέξανδρος, μεγάλωσε τον γνωστό τότε κόσμο και τον πήγε ως τον Σιρ Ντάρια και στην Καρθία. Και ο πατέρας του ο Βασιλιάς Φίλιππος έδωσε πλούτον «ανενδεή» πάρε ότι θέλεις είπε στον Αριστοτέλη να του περιγράψεις τα φυτά και τα ζώα.
Η σχέση των φίλων του περιβάλλοντος με την κοινωνία ελέγχεται από τα αντανακλαστικά τους για να συμμετέχουν στα μεγάλα προσκλητήρια. Χαίρομαι που στο προσκλητήριο μας ανταποκριθήκατε τόσοι πολλοί. Καλούμε όλους τους Συλλόγους της περιοχής μας καθώς επίσης κάθε Ξηρομερίτη να βοηθήσει με κάθε μέσον τους ανθρώπους αυτούς που ζουν τις τραγικότερες στιγμές της ζωής τους. Τους καλούμε να δείξουν έμπρακτα την αγάπη και την αλληλεγγύη τους τις μέρες αυτές που έχουν την ανάγκη μας.
Τούτος εδώ ο περιβαλλοντολογικός σύλλογος της Βελανιδιάς, έχει μεγαλύτερη αξία, όσο ποτέ άλλοτε, για να ευαισθητοποιήσει τους συμπατριώτες μας για να προστατευτεί και να σωθεί το περιβάλλον και όχι απ’ τους νόμους βέβαια, γιατί νόμοι υπάρχουν αλλά είναι «σαν το ξίφος, τα κόβουν όλα, δεν λύνουν όμως τίποτα!».
Επίσης παράλληλα με τις προσπάθειες που πρέπει να γίνουν από το κράτος για την αποκατάσταση των πληγέντων, υπάρχει και το αίτημα για την τιμωρία των εγκληματιών που θέλησαν να κάψουν όχι μόνο δάση και περιουσίες, αλλά και ανθρώπους. Και θα μας εξαναγκάσουν να ορκιστούμε στους άγραφους νόμους και αυτούς δεν πρέπει να τους παρουσιάζουμε, όπως έλεγε και ο Περικλής στην αρχαία Ελλάδα: «Νόμοι άγραφοι όντες αισχύνην ομολογουμένως φέρουσι» διότι όταν παραβιάζουμε τους άγραφους νόμους φέρνουν μεγαλύτερη ντροπή απ’ τους γραπτούς αντίστοιχους.
Απαιτείται άμεσα η καταγραφή των ζημιών, η αποζημίωση όσων επλήγησαν από την καταστροφή του φυτικού τους κεφαλαίου, η οικονομική ενίσχυση των βοσκών που βοσκούσαν με τα ζώα τους στην περιοχή και τώρα θα αναγκαστούν να αγοράσουν τροφές με μεγάλο κόστος και η άμεση υλοποίηση αντιπλημμυρικών έργων. Την ώρα λοιπόν, που ολόκληρη η Ελλάδα θρηνεί πάνω στα αποκαΐδια και στις στάχτες τον καμένο της φυσικό πλούτο, είναι ανάγκη να υπάρξει συνολική στρατηγική, με συγκεκριμένα μέτρα για ολόκληρη την επικράτεια, σχετικά με την αντιμετώπιση των πυρκαγιών και την αποκατάσταση των καταστροφών που αυτές προκαλούν. Και οι Μπαμπινιώτες διεκδικούν από την Πολιτεία να είναι ειλικρινείς στις προθέσεις της και να αντιμετωπίσει ισότιμα όλους τους πολίτες, όσον αφορά στην αποκατάσταση των ζημιών και την καταβολή των σχετικών αποζημιώσεων.
Είμαστε σίγουροι ότι οι κάτοικοι της Μπαμπίνης θα συνεχίσουν να δίνουν όλη τους την ψυχή στην δύσκολη φάση της επούλωσης των αμέτρητων πληγών που άφησαν πίσω τους οι φωτιές. Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές χρειάζεται η εγρήγορση και επαγρύπνηση όλων μας, προκειμένου να διαφυλάξουμε ότι έχει απομείνει από τα πολύτιμα δάση μας και το περιβάλλον, πολύτιμα αγαθά για την ζωή όλων μας, την ζωή των παιδιών μας.
(* Το παρόν κείμενο εκφωνήθηκε στην εκδήλωση 21/10/07, στην Μπαμπίνη)