Ομιλία του Μπάμπη Τσελεπή στα Βλυζιανά, για το Περιβάλλον.

Ομιλία του Μπάμπη Τσελεπή στα Βλυζιανά, για το Περιβάλλον
Το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος έχει αναδειχθεί στο υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της ανθρωπότητας. Οι καταστροφικές συνέπειες για τον πλανήτη από το φαινόμενου του θερμοκηπίου, της ρύπανσης του αέρα και του νερού, της αύξησης του όγκου των απορριμμάτων είναι παρούσες παντού και απειλούν πρώτα από όλα το μέλλον της νέας γενιάς. Το μέλλον των παιδιών μας.
Η υπερθέρμανση του πλανήτη λιώνει με ταχύτητα τους πάγους στην Αρκτική. Σε λίγα χρόνια η στάθμη του νερού στους ωκεανούς θα αρχίσει να ανεβαίνει με αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν οι παραθαλάσσιες περιοχές. Η ξηρασία απειλεί μεγάλες εκτάσεις με ερημοποίηση και ο κίνδυνος αυτός αφορά και την Ελλάδα.
Παράλληλα με αυτή την παγκόσμια οικολογική κρίση, η Ελλάδα αλλά και ο Ξηρομερίτικος τόπος μας αντιμετωπίζουν κάθε καλοκαίρι με τις πυρκαγιές μια περιβαλλοντική καταστροφή. Οι πυρκαγιές αποσταθεροποιούν τελείως την οικολογική ισορροπία του τόπου μας.
Η αλλαγή του κλίματος αποτελεί για την ανθρωπότητα μια από τις σοβαρότερες προκλήσεις των επόμενων ετών. Η αύξηση της θερμοκρασίας, το λιώσιμο των πάγων, τα αυξανόμενα φαινόμενα πυρκαγιών, ξηρασίας και πλημμυρών αποτελούν σαφείς ενδείξεις της αλλαγής του κλίματος. Οι κίνδυνοι για τον πλανήτη και τις μελλοντικές γενιές είναι τεράστιοι και χρειάζεται να λάβουμε αμέσως μέτρα για την αντιμετώπισή τους.
Στις άμεσες απειλές πρέπει να προσθέσουμε αυτή που ακολουθεί στον τόπο μας. Ενώ η Ελλάδα κατέχει το ρεκόρ των πλέον ρυπογόνων μονάδων ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρώπη, συνεχίζει να μεγαλώνει το πρόβλημα και σχεδιάζει να εγκαταστήσει στον Αστακό ρυπογόνο εγκατάσταση που θα λειτουργεί με εισαγόμενο άνθρακα που είναι πολύ ρυπογόνος. Εμείς οι Ξηρομερίτες έχουμε χρέος λοιπόν να μην επιτρέψουμε την εγκατάσταση της μονάδος του θανάτου στον Αστακό και να μην επιτρέψουμε την παράδοση του λιμανιού σε καμιά πολυεθνική εταιρεία που όπως είναι γνωστό καραδοκούν.
Αντίστοιχα επαγρύπνηση χρειάζεται και για το Βελανιδοδάσος, όπου το έγκλημα με το κόψιμο της βελανιδιάς είναι διαρκές. Πρέπει να σταματήσει αυτή η απαράδεκτη κατάσταση και χρειάζεται αποφασιστικότητα και πολύ συγκεκριμένα αυστηρά μέτρα από την πολιτεία και τα δασαρχεία. Να αντιταχθούμε απέναντι στα συμφέροντα των λαθρουλοτόμων και να μην επιτρέψουμε ο δασικός πλούτος να πουλιέται σαν καυσόξυλα στις αγορές του Αγρινίου και της Αθήνας.
Πριν λίγες ημέρες σε ολόκληρο τον πλανήτη τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι παρακολούθησαν μουσικές περιβαλλοντολογικές βραδιές, όπως και εμείς άλλωστε εδώ στην Ελλάδα για τη σωτηρία του πλανήτη Γη. «Live earth» η ζωή του πλανήτη, SOS. Ήλθε η ώρα είπαν να κλείσουμε τις πληγές του πλανήτη. Ήλθε η ώρα είπαν να σταματήσει το κακό, αυτή η ανθρωπογενής, (κακή κατά τα άλλα) κλιματική αλλαγή πάνω στη γη.
Είμαστε εδώ όλοι εμείς απόψε να ενώσουμε την καθαρή, την στεντόρεια φωνή μας με τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων για να σωθεί το περιβάλλον και αυτό πιστέψτε με είναι μεγάλη προσφορά, δεν είναι λίγο, τα πολλά λίγα κάνουν ένα πολύ κάνουν το μεγάλο το τρανό.
Είπαν πολλοί γιατί διάλεξε ο σύλλογος τα Βλυζιανά ένα έρημο χωριό για μια τέτοια εκδήλωση. Τους λέω ευθέως η γνώμη στο διοικητικό συμβούλιο προήλθε απ’ την ρήση του εθνικού μας ποιητή Σεφέρη: «Καλύτερα μ’ εξανθρωπίζει ένα έρημο χωράφι ή ένα έρημο χωριό παρά ολόκληρη ή πολύβουη Αθήνα». Και επειδή ερχόμαστε οι πιο πολλοί από την πρωτεύουσα (Αθήνα) και ήδη έχουν καεί τα γύρω δάση-όπως η Πάρνηθα- συμπληρώνει ο ποιητής: «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει».
Εδώ λοιπόν είμαστε να βροντοφωνάξουμε Stop στον κατήφορο, Stop στην καταστροφή και είμαστε πάρα πολλοί και έχουμε δύναμη. Η φύση δεν έχει αρχηγούς δεν έχει δεσπότες, ούτε ηγεμόνες, ενεργεί αυτοποιητικά, αυτοπαράγεται, αυτοοργανώνεται, την καταστρέφουμε αλλά αρχίζει σιγά – σιγά και γίνεται καλύτερη. Η φύση και η ιστορία δεν ηθικολογούν και δεν έχουν συμπόνοια.
Πρώτοι οι Έλληνες ύμνησαν τη φύση και το περιβάλλον. Πρώτος ο Ηράκλειτος είπε «Κόσμο τόνδε τον αυτόν απάντων, ούτε τις των θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν αλλ’ ην αεί και έστι και έσται πυρ αείζωον απτόμενον μέτρα και στεννύμενον μέτρα».
(Είναι αθάνατο πυρ ο κόσμος πότε ανάβει και πότε σβήνει, και τον κόσμο δεν τον έφτιαξε ούτε κανείς απ’ τους θεούς ούτε απ’ τους ανθρώπους, υπήρχε πάντα και θα υπάρχει). Και συμπληρώνει ο Εμπεδοκλής: «Ο κόσμος δεν είναι έργο ουδενός αλλά ανάμειξη και αρμονία πολλών στοιχείων».
Και αλλού ο αρχαίος συγγραφέας μας λέει: «Και ο τόπος αυτός ούτε ανθρώπινης χειρός έργα αλλά φύσεως και οίον τας θείας πρόνοιας. Εν τούτο άλση εστί και δάση σκιερά και πλήθος ανθέων και εκεί το πάλαι ποτέ τας κατοικίας οι θεοί είχον και ήδοντο επί την θέαν των τεμπών και τω μέλει των ορνίθων. Και όταν τα πουλιά κελαηδούσαν τον κάματο των οδοιπόρων αφανίζουσι……».
Απ’ τους Έλληνες ενεπνεύσθησαν και οι Ρωμαίοι και συμπληρώνει ο Ζήνων ο Κητιεύς: «Το κατά φύσην ζην, ταυτό του κατ’ αρετήν ζην».
Το Βελανιδοδάσος είναι η γειτονιά μας στην οποία ζούμε και θα ζούμε εμείς και τα παιδιά μας και ως εκ τούτου η προστασία του είναι υπόθεση όλων μας. Η γνωστή φράση ότι «το περιβάλλον δεν μας ανήκει, το έχουμε δανεισθεί από τις μέλλουσες γενιές», περικλείει όλη τη σημασία της έννοιας «προστασία του περιβάλλοντος». Θέλω να πιστεύω ότι όλοι εμείς εδώ απ’ αυτή τη στιγμή θα συστρατευτούμε να προστατεύσουμε τα δικά μας δάση. Εδώ στην Ξηρομερίτικη γη πέρα απ’ το γεγονός του γεωμορφολογικού σχηματισμού το οικοσύστημα παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον είναι αναντικατάστατο, έχει μεγάλη οικονομική, πολιτιστική και επιστημονική αξία και αφήνω τελευταίο το θέμα της αξίας αναψυχής.
Πρέπει να αγρυπνούμε, να μην επιτρέψουμε να καταστραφούν όλα. Ο ελληνικός λαός είναι ο καλύτερος λαός, ο μεγαλύτερος, ότι αφορά τα δείγματα του στην ομαδική αρετή στη μεγαλοφροσύνη του την αυτοθυσία του και την αλληλεγγύη του.
Ο Αριστοτέλης είπε: «Οι άνθρωποι ζουν εκ της γης και των ημερών καρπών». «Οι καρποί ανήκουν σε όλους, η γη σε κανέναν», είπε και ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ. «Και υπάρχουν αρκετά πάνω στη γη να καλύψουν τις ανάγκες όλων δεν υπάρχουν όμως αρκετά να καλύψουν την απληστία όλων», είπε ο Μαχάτμα Γκάντι.
«Τα δάση όλο και πιο πολύ λιγοστεύουν, τα ποτάμια ξηραίνονται, τα άγρια ζώα σιγά-σιγά εξαφανίζονται και η γη μέρα με τη μέρα γίνεται φτωχότερη και πιο άσχημη», είπε ο Τσέχοφ.
Σε ανακοίνωση του Ο.Η.Ε. το 2000 πληροφορηθήκαμε ότι από το 1995 μέσα σε 5 (πέντε) χρόνια κάηκε 20% πράσινο στον πλανήτη. Δηλαδή μέσα σε 5 έτη. Καίγονται κάθε χρόνο 90.000.000 στρέμματα πράσινου πάνω στον πλανήτη. Το 20% του CO2 άνθρακα πάνω στη γη προέρχεται απ’ την αποψίλωση διαπιστώθηκε στην Ινδονησία, στη Χιλή και στην ακτή του Ελεφαντοστού.
Πριν μερικά χρόνια μια Κενυάτισσα οικολόγος η Ουανγκάρι Μααθάνι ίδρυσε μια μη κυβερνητική οργάνωση την Πράσινη Ζώνη και φύτεψε 30.000.000 δένδρα και αναβάθμισε το ρόλο της γυναίκας στη Νότιο Αφρική. Τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ και ακούστε τα λίγα αλλά ουσίας λόγια που της είπαν: «Η ειρήνη πάνω στον πλανήτη γη εξαρτάται απ’ την ικανότητα μας να προστατεύσουμε το περιβάλλον».
Μια σταγόνα λάδι μηχανής κάνει 25 λίτρα νερού μη πόσιμο!!! Αλήθεια πόσο ζοφερός και αποτρόπαιος θα ήταν ο τεχνοκρατικός και εμπορευματικός μας κόσμος και πόσο αχανείς θα γινόταν οι εκτάσεις της καθημερινότητας μας αν δεν υπήρχαν τα δένδρα, τα λουλούδια, το πράσινο, τα νερά, γενικά η φύση και το περιβάλλον.
Το Ξηρόμερο είναι ένας «ευλογημένος τόπος», τον οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να τον διαφυλάξουμε και να τον διατηρήσουμε. Γι’ αυτό η προστασία των δασών και των καθαρών θαλασσών μας, η διατήρηση μιας καθαρής ατμόσφαιρας και η αποφυγή ρύπανσης των περιοχών μας, η ορθολογική και ενεργειακά διαχείριση των απορριμμάτων μας, αλλά και μια σειρά άλλων θεμάτων που απασχολούν την περιοχή μας δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν αποσπασματικά με επιμέρους παρεμβάσεις. Απαιτούνται ολοκληρωμένες πολιτικές για τον κάθε τομέα, που θα περιλαμβάνουν και την περιβαλλοντική διάσταση. Όμως καμιά πολιτική δεν πρόκειται να πετύχει αν όλοι μας δεν υιοθετήσουμε μια οικολογική συνείδηση και μια περιβαλλοντικά φιλική ανθρώπινη δράση.
Το μήνυμα είναι όλοι να σκεφτόμαστε και να δρούμε με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος, όντας μια καθημερινή πρακτική. Μια πρακτική σκέψης και δράσης που να διαπερνά κάθε οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα. Γιατί όσο γρηγορότερα εφαρμοστεί αυτή η στάση ζωής τόσο το καλύτερο για την φύση και κυρίως τόσο το καλύτερο για τις μελλοντικές γενιές.
Ας ελπίσουμε ότι ο φόβος της καταστροφής να γεννήσει την ελπίδα.
Και ας φωνάξουμε : «Χαλάλι σου βασιλικέ όσο νερό κι αν πίνεις γιατί εσύ το κάνεις μυρωδιά και μας το ξαναδίνεις».
(Το κείμενο εκφωνήθηκε στις 9 Αυγούστου 2007, στα Βλυζιανά Ξηρομέρου)